In 38 days from Riethoven to Lake Baikal and back.

REISVERSLAG DAG 3 SOFIA(Bulgarije)-Plovdiv-Svilengrad-Edirne-ISTANBUL(Turkije)

1.0 Aantal gereden kilometers vandaag: 620

2.0 Aantal gereden kilometers totaal: 2695

3.0 Wegen: In zeer goede staat: Vooral in Turkije zijn de wegen 3 baans en in perfecte staat.

4.0 Weer: De gehele dag weer een strak blauwe hemel en vooral heet in de auto.

5.0 Temperatuur: 28C

6.0 Culinair: Gisterenavond niets meer gegeten: alles was dicht(1 uur later in Sofia)

Op het moment dat wij gisterenavond het verhaal op de website zetten, kwam onze El Nur lachend de kamer binnen stormen. Ongelooflijk dat hij al weer in Sofia was. Hij heeft een taxi (die pakketten bracht naar de grens)bij de grens zo gek gekregen die hem meer dan 150km terug heeft gebracht naar het centrum van Budapest. Daar heeft hij weer een taxi naar het vliegveld genomen . Op het vliegveld heeft hij een emotioneel verhaal gehouden dat z’n vader problemen met z’n hart heeft in Sofia en door de vliegmaatschappijmanager € 100,00 extra te betalen kon hij nog een plek op de laatste vlucht naar Sofia boeken.

Toch lullen als een Azeri-brugman. Enfin we waren plotsklaps weer compleet. Na een paar biertjes gedronken te hebben in de Tequila-club zijn we onder de lakens gegaan.Vanmorgen ons toch een beetje verslapen. 08:45 aan het ontbijt ;een kwartier te laat. Daarna de auto’s uit de parkeergarage gereden, olie bijgevuld en Sofia in. We logeerden recht voor de mooie parlementsgebouwen en vlakbij de Alexander Nevsli-kathedraal. Beiden een mooie foto waard. Daarna door deze stad richting het zuiden, via de stad Plovdiv naar Svilengrad aan de grens. Daar bracht navigator Nur me weer in de problemen en we reden een verkeerde weg in. Na een half uur rijden, langs vervallen communistische bedrijven,een dorp met ingezakte huizen en een armzalige kolenmijn, die op zondag nog in werking was, reden we ons vast tegen een hek. Midden in een prachtig heuvellandschap, waar de boeren nog met een paard op de akkers werkten. Uiteindelijk toch maar weer de gehele weg teruggereden tot we weer op de snelweg kwamen. Het werd verder een prachtige rit, dwars door glooiende velden en heuvels met alles lekker lichtgroen gekleurd, de lentekleur. Aan de grens verliep het vlotjes, want er waren nauwelijks wagens voor ons. Aan de Turkse grens moesten we met z’n drieën een visa halen. El Nur was deze keer in z’n nopjes, want hij als Azeri en vriend van de Turken, behoefde er geen. Door de hevige voorjaarszon en het rijden met open dak, zie ik er inmiddels wel uit als een rode kreeft. Leon en Toon hebben allebei nog last van hun ziekbed afgelopen week. Er wordt in die wagen weinig gesproken, want ze zijn allebei hun stem kwijt(kan ook zijn dat, dat komt van het roken in die kar). Dan maar muziek draaien is het motto en de (goede)muziek schalt uit hun wagen als we ze regelmatig passeren. Om 19:00 uur reden we Istanbul binnen. Tjonge, wat een metropool. Een prachtig gezicht met al die hoge gebouwen en daartussenin de groene velden en het in prachtig geel bloeiende gewas, waar ik de naam niet van weet. We arriveerden precies in de hotelbuurt, midden in het oude centrum. Natuurlijk geen een hotel kamers voor ons. Alles volgeboekt( > 10 geprobeerd). Toen maar eigenwijs het centrum uitgereden. Even doorgereden langs de kust en daar doemde het Novotel op. Ditmaal wel prijs. We gaan nu terug met de taxi Istanbul in om eens even de Oosterse sfeer hier goed te proeven. Tot morgen, voor ons een welverdiende rustdag.