In 38 days from Riethoven to Lake Baikal and back.

REISVERSLAG DAG 9 GANCA(Azerbeidjan)- BAKU(Azerbeidjan)

1.0 Aantal gereden kilometers vandaag: 403

2.0 Aantal gereden kilometers totaal: 4992

3.0 Wegen: Prima wegen,afgewisseld met veel omleggingen die dan over grind gaan en dat veel stof doet veroorzaken.

4.0 Weer: Licht bewolkt.

5.0 Temperatuur: 23-26C

6.0 Culinair: Geweldige Azerbeidjaanse keuken geproefd. Het was weer zeer amusant om toe te zien hoeveel verschillende gerechten er tijdens zo’n avond op tafel worden gezet, die ook nog eens voortreffelijk van smaak zijn.

Het is niet om het thuisfront te verontrusten maar ik moet het toch kwijt. Als je gevraagd wordt om een realistisch verslag te maken dan probeer ik zo goed mogelijk over te brengen wat wij allemaal meemaken. Nou dat is me nogal wat!

Heel veel prachtige landschappen trekken aan ons voorbij, we zien veel mooie steden, we proeven in al deze landen de verschillen in cultuur en maken nieuwe vrienden. Er zijn ook minder leuke dingen en soms gebeuren die zo plotseling dat men even de tijd ervoor nodig heeft om dit te verwerken. Zo ook eergisterenavond toen we in het donker van de Georgische/Azerbeidjaanse grens richting Baku reden. Vooral dat in het donker rijden proberen we zo veel mogelijk te vermijden, want op deze donkere wegen gebeurt van alles. Auto’s met halve of geen verlichting rijden er rond, veel vrachtvervoer, maar ook veel loslopend vee en mensen langs de wegen. En het vee maar ook mensen letten niet altijd op, of zijn dronken. Ik zag plotseling toen we rond de 100 km. per uur reden plotseling een man voor m’n wagen opdoemen uit het niets en door een enorm snelle correctie aan het stuur kon ik hem rechtsvoor m’n wagen nog op het nippertje ontwijken!. Dat scheelde echt maar een haar en ik dacht dat m’n hart eruit kwam. Verdomme wat was ik verschoten en wat hadden we allemaal een geluk gehad! We moeten er toch niet aan denken dat we hier in de middle of nowhere iemand doodrijden. De trip had hier kunnen eindigen!! En ik zie de man nog steeds in het licht van de wagen plotseling opdoemen en weer verdwijnen. Het kost wat tijd dit beeld kwijt te raken. We waren er allemaal erg van geschrokken. Hoe de man ertoe kwam om zomaar over te steken en niet te kijken blijft voor ons een groot raadsel. Wellicht was hij dronken, maar het blijft ook dan nog een Azerbeidjaan. Een tweede voorval deed zich gisterenmiddag voor in Baku( hier kom ik later in dit verhaal nog op terug.)

Gisterenmorgen vrij vroeg opgestaan, nl. 07:00 uur. We wisten dat we nog de nodige km. moesten rijden naar Baku en er stond het nodige op het programma daar. Nadat we door de prachtig groen gekleurde heuvels richting de Kaspische Zee reden werd het allemaal steeds geler, dus droger. Rond 14:30 uur bereikten we de stad. Eerst moesten we bloemen kopen , want we gingen als Hollandse delegatie op de streng bewaakte begraafplaats een bloemstuk leggen bij het graf van de vader van de huidige president. De Azerbeidjaanse TV wachtte ons daar op en legde de gehele ceremonie vast. Wij allemaal in tenue, liepen met de Nederlandse vlag, in een rij naar het monument, Leon legde daar het bloemstuk neer,prevelde wat en wij bogen het hoofd, met de petten af. Toen weer in colonne retour. Daarna gaf Leon een TV-interview en dienden wij als decor met de wagens. Toen een rondrit door de stad, alwaar steeds hier en daar opnames werden gemaakt. Op een bepaalde plek stond de Nederlandse ambassadeur met z’n vrouw ons op te wachten. Hij begroette ons hartelijk en deelde vriendschapsonderscheidingen(speldjes) uit. Wij gaven hem een kruik Georgische wijn en overhandigde hem de Nederlandse vlag, zodat we daar ook vanaf waren! Toen wat pilsjes genomen op een terras, waar een Nederlander de scepter zwaaide. Even terugkomend op de minder leuke dingen, we hadden zowaar een lekke band voor de ingang van de begraafplaats, nog voordat de TV ploeg er was. Wij dachten, professionals als we zijn, we wisselen even snel de band, met dat luchtkussen van Toon. Echter steeds als we de wagen omhoog lieten komen, met dit kussen eronder, ging de wagen net niet hoog genoeg, dus legden we er wat houten blokken op, om de wagen hoger te krijgen. Echter op een gegeven moment vloog, door de druk, een van de blokken(de grootste) tussen de wagen en het kussen,uit!! Als een raket werd het blok gelanceerd, vloog met een klap schielijk over de andere wagen heen en kwam 25 meter verder op de grond terecht. Mijn god we verschoten ons kapot. We moeten er niet aan denken dat iemand dit tegen z’n lijf of hoofd had moeten krijgen, want dan was de trip voor de 2e keer in minder dan 24 uur over geweest.

Gelukkig waren er geen slachtoffers en het luchtkussen werd maar snel opgeborgen en de aloude krik deed z’n werk. Gisterenavond met een aantal kennissen van Leon en Elnur gaan eten in een leuk restaurant. Tijdens het diner, jawel tijdens het achtuurjournaal(Primetime), kwamen wij op de TV. Ik moet zeggen dat was echt even genieten en slim geregeld door Elnur en Leon. Dat hadden ze toch maar mooi voor elkaar gekregen. Nu, zondagmorgen zijn we benieuwd wat ze voor ons op het programma hebben staan. Groetjes uit een zonnig Baku.