In 38 days from Riethoven to Lake Baikal and back.

REISVERSLAG DAG 11 2e RUSTDAG in BAKU

1.0 Aantal gereden kilometers vandaag: 0

2.0 Aantal gereden kilometers totaal: 4993

3.0 Wegen: Prima wegen.

4.0 Weer: Onbewolkt.

5.0 Temperatuur: 26-28C

6.0 Culinair: Goede Azerbeidjaanse keuken geproefd.

Vanmorgen rammelde de wekker om 09:00 uur. Na wat onwennig wakker te zijn geworden, door de in de vreemde slaapkamer vallende zonnestralen, besefte ik dat er weer werk aan de winkel was. Eerst een douche genomen in een bad wat eigenlijk meer een drinkesbak voor de koeien is in Holland. Een straaltje water van lek m’n vestje , maar wel goedkoper dan een hotelkamer want die vinden we hier niet onder de €350,00 per nacht! Daarom zitten we hier in een aftands appartement met 15 trappen omhoog lopen. De inrichting van de kamer lijkt op 1850, wat toen al z’n beste tijd had gehad. Maar we klagen niet, eigenlijk is het wel sjofel. Na de douche wat op de PC gekeken naar ons gastenboek. Wij vinden het zeer leuk als we al die reacties lezen. Heerlijk mensen, ga zo door. Wij laten jullie ook meegenieten met onze belevenissen en door de nodige foto’s op de site te zetten. Per dag zijn we hier ongeveer een 2 uur mee bezig , soms tot diep in de nacht. Wij vertellen U dat het keihard werken is en het nodige afzien. Eigenlijk zijn er een paar van ons aan vakantie toe!

Daarom zijn we vanochtend gaan afkicken in een Azerbeidjaans hellehok.

We hebben ons eens heerlijk laten verwennen. Dat betekent onder meer: uitkleden,de sauna in, het koude dompelbad in,lunchen,eitje verwerken, je persoonlijk in een gloeiend heet hok laten aftuigen door nun Azeri, lunchen, sauna, weer afkoelen, je persoonlijk laten wassen(rug,buik, benen, armen en wat er allemaal nog meer aan hangt)en dan laten verrassen door teilen lauw, warm en ijskoud water en je tenslotte laten inpakken als nun Arabier, die tuurt vanaf zijne kameel de woestijn in. Na 3 uur kom je herboren boven drijven!!

Toen zijn we met de auto’s en de papieren naar de haven gereden om de persoonlijke douanier op te zoeken die Leon en Elnur al maanden geleden hier hebben gecontracteerd, om voor ons de overtocht naar Turkmenistan te regelen. Na de nodige onderhandelingen , die uiteraard buiten het gezichtsveld van de gewone man, moesten plaats vinden, werd er uiteindelijk een deal getroffen. De 4 paspoorten lieten we achter en we mochten met de auto’s terug de stad in(eigenlijk normaal niet meer mogelijk). Elnur en Peter waren naar het politiebureau gegaan om aangifte van diefstal te doen. Ze hebben ons goed te grazen genomen, want we missen $ 2000,00 . Wellicht gerold of op het appartement weggenomen, wie zal het zeggen. Een ding is zeker, we hebben ze niet meer. Dit betekent dat we de komende 2 weken op water en brood door de woestijnen van Turkmenistan, Oezbekistan en Kazachstan moeten. Niets blijft ons bespaard op dit moment. Ik heb al gememoreerd dat het echt afzien is!!!!

Na de zaken in de haven te hebben verricht(de man belt een uur van tevoren morgenvroeg als de boot er is en dan krijgen we een V.I.P behandeling) zijn we de gehele stad doorgereden en ik moet je zeggen, dat is echt een hele beproeving. Ze rijden allemaal in gloednieuwe peperdure bolides of in aftandse karretjes en ze rijden en claxonneren als gekken. Dus je moet wel meedoen in die kakofonie van geluiden produceren. En dat doen we dan ook. Wel herkennen de mensen ons onmiddellijk van de TV en dat is natuurlijk wel een vermakelijke zaak. Toen zijn we een bezoek gaan brengen aan de moeder en zuster van Elnur. De zus, zo mooi ze is, woont in een evenzo prachtig appartement. Daar hadden de dames een geweldige aardbeientaart met thee voor ons klaar staan. Nog even van wat livemuziek genoten, voorgedragen door het zoontje en het dochtertje en toen 2 prachtige oude geschenken uit de familie gekregen van de moeder van Elnur voor Leon en mij. Ik moet zeggen het zijn prachtige geschenken, waarvoor we ze natuurlijke vanaf deze plaats hartelijk danken. Blijkbaar zijn de voorvaderen van Elnur belangrijke diamanthandelaren geweest hier in Bakoe!!Na wat bijgepraat te hebben zijn we weer vertrokken. Toen zijn we enkele biertjes gaan nemen in het oude centrum en omdat we na 14:00 uur niets meer gegeten hadden,toch nog maar een laatste diner eraan toegevoegd. Jawel hoor, ik hoor U al denken: het valt allemaal niet mee daar!

Daarna zijn we uitgenodigd voor een optreden van een plaatselijke rockband. Het werd een hevige avond met de nodige muziek en dans en vooral weer met wat nieuwe contacten. Tjonge ,ik geloof dat bijna alle Trippers op de bar hebben staan te dansen en ik voelde me weer ongeveer 30. Zelfs de dames in de bar kregen we zover dat ze gingen stagediven. Ik heb al veel feestjes meegemaakt , maar hier ging de gehele bar uit z’n dak. De rekening was er ook naar!! Leo,Peter en Frank hadden het geweldig naar hun zin en wilden nog wel enkele avonden blijven, maar het routeschedule is onverbiddelijk. Tijd is tijd. Tripper Alphons was al zenuwachtig en belde al op, of we wel over die zee heenkomen morgen. Tripper Jan maakte zich ook al zorgen en belde ook al op. We hebben hen de laatste stand van zaken doorgegeven. Verder zullen we het morgen gaan meemaken, Voor het eerst steken de twee wagens nu een zee over met bemanning. Vrienden en vriendinnen tot in de Turkmeense woestenij!!