In 38 days from Riethoven to Lake Baikal and back.

REISVERSLAG DAG 12 BOOTTOCHT VANUIT BAKU(Azerbeidjan)OVER DE KASPISCHE ZEE NAAR TURKMENBASHI(Turkmenistan)

1.0 Aantal gevaren kilometers op dag 12: 350km

2.0 Aantal gereden kilometers op dag 11/12: 30km.

3.0 Aantal gereden kilometers totaal: 5023

4.0 Wegen: De vaarweg lag open en de zee lag er rustig bij.

5.0 Weer: Onbewolkt.

6.0 Temperatuur: 28-30C

7.0 Culinair: Goede Azerbeidjaanse keuken geproefd.

De dag begon alweer om 07:00 uur. Ik denk eruit want anders hebben we de boot gemist. Ik naar het appartement van Leon. Die lag half dood in z’n bed! Nog even gekeken of hij ademde en jawel hoor , dus dat stemde me tevree! Daarna Elnur wakker gemaakt, maar die had zo’n kleine ogen dat hij me nauwelijks zag staan. Maar weer naar bed gegaan. Om 08:00 uur weer even gaan kijken of ik verbinding kon krijgen, maar neen hoor. Het was ook gisterenavond wel erg uit de hand gelopen. De muziek die de band speelde was prima, de normale drank(bier) ook , maar die kleine glaasjes tussendoor waren funest. Vervolgens zijn er ook nog een paar Trippers die de weg naar huis zijn kwijtgeraakt. Ik hoorde tenminste van Leo dat hij in een islamitische bar was terechtgekomen, waarbij de aanwezigen hem vroegen om in het gebed voor te gaan. Hij stelde voor om niet in het gebed voor te gaan maar naar bed te gaan! Aldus geschiedde. Frank kreeg ook hem vanmorgen niet wakker!! De mannen zien er zeer vermoeid uit en dan te weten dat het ergste nog moet gaan komen. Om 11:00 uur waren we dan gereed om naar de haven te gaan. Daar aangekomen regelde onze gecontracteerde politieagent alles!! We parkeerden onze wagens, namen er onze persoonlijke spullen uit en doken een restaurant in voor een laatste Azerbeidjaanse lunch. Kip, aardappelen, komkommer, overheerlijke tomaten, pepers, bosuien en brood. Kortom wederom een kostelijke maaltijd. Om 14:00 uur gingen aan boord , nadat de formaliteiten(kostte 1 uur) aan de grens waren verwerkt. De wagens werden langs de treinwagons gezet en we kwamen er achter dat we de enige passagiers waren op de bemanning na. Blijkbaar gaat er niemand vanuit dit land naar de overkant, daar ze het maar een barbaars land vinden. Om 17:00 uur lag de boot nog in de haven!! De overtocht zou 12 uur duren! De avond viel over de zee en de zonsondergang was mooi. In de verte zagen we Bakoe geleidelijk aan in de zee zakken. We zijn om 22:00 uur in onze hutten gedoken en zijn gaan slapen. Welterusten.

Om 08:30 uur werden we wakker in een hete hut. Ikzelf was al weer 10 keer wakker geworden s’nachts om te kijken of we nog vaarden. Ik kon dat mooi zien vanuit onze patrijspoort. Om 09:00 uur stonden we met z’n allen op de boeg van de boot of we al land in zicht hadden. Neen dus! Die 12 uur zijn er uiteindelijk 24 geworden. We zitten nu aan het ontbijt. We hebben de man achter het fornuis even aangegeven hoe hij de eieren met tomatenpuree moet bakken. Ze kwamen uiteindelijk goed van het fornuis. Intussen was de boot gedraaid en we legden aan in de haven van Turkmenbashi. Toen kregen we het bericht dat we geen toegang kregen tot de haven. Het zou wellicht tot de avond duren en als het nog meer tegen zou tegen zitten dan pas de volgende morgen. Wij balen! We hebben deNu de wagens uit het ruim proberen te krijgen en zo snel mogelijk door die douane proberen te komen. Dat zou toch nog enkele uren duren!! Uiteindelijk zouden we pas in de namiddag koers kunnen zetten richting Ashgabat. Op weg naar Ashgabat, de hoofdstad van Turkmenistan zagen we constant links van ons de oneindige woestijn, rechts van ons de gehele weg een bergketen dat de grens met IRAN vormt.