In 38 days from Riethoven to Lake Baikal and back.

REISVERSLAG DAG 14 TURKMENBASHI(Turkmenistan)-ASHGABAT(Turkmenistan)

1.0 Aantal gevaren kilometers op dag 14: 600 km

2.0 Aantal gereden kilometers totaal: 5623

3.0 Wegen: Slechte staat

4.0 Weer: Onbewolkt.

5.0 Temperatuur: 28-32C

6.0 Culinair: Water met droog brood!!!!!

Wat een ellende! Het zou wellicht tot diep in de avond duren om uit te schepen en als het nog meer tegen zou tegen zitten dan pas de volgende morgen. Wij nog meer balen! We zijn maar van armoede om 21:00 uur onze hutten op gaan zoeken. Zo’n hele dag in de hete zon in zo’n baai voor anker liggen en niets kunnen uitrichten is voor ons allen een ware beproeving geweest. Het onthaasten is begonnen. Als je helemaal niets kunt doen dan 24 uur wachten en niets doen is voor velen mensen een normaal gebeuren hier in deze landen, maar wij zijn dat niet meer gewend in het Westen. We kregen echte afkickverschijnselen na een volle dag. Frank stelde al voor om verstoppertje te gaan spelen op het schip. Dit is zo’n allejezus grote bak dat je er compleet de 1e uren in verdwaald. Ook loopt er nog zo’n ouwe dikke moslim rond die alleen maar zeurt of hij de wagens mag wassen in het ruim voor $60,00, of zeurt om een SD-CARD met muziek erop, die wij helemaal niet hebben. Hem met een onderscheiding(onze Hollandse klompjes doen hun werk weer geweldig)het bos ingestuurd en hem $20,00 gegeven(uitonderhandeld met The Boss, zoals hij mij noemde)anders zou hij toch wel eens een auto een slappe band kunnen bezorgen en dat risico wilden we uitsluiten. Ook de kapitein, onze kok en de 1e en 2e stuurman hebben we een onderscheiding gegeven. Met betrekking tot de rest van de bemanning(vrouwen en mannen) kunnen we melden dat we er geen problemen mee hadden maar dat er ook nauwelijks contact was tussen hen en ons. Om 23:00 uur werd er op onze hutdeur geklopt. Zou het dan toch nog gaan geschieden? De man meldde dat we over een uur koers zouden zetten naar de haven: Midden in de nacht! Nou wij eruit en warempel het schip lichtte zijn anker en zette zich in beweging. Om precies 01:00 uur meerde het schip aan en sloten de spoorwegrails zich met de rails die in het ruim van het schip lagen , waarop 28 treinwagons(elk 24,5 meter per stuk) stonden, elk volgeladen met 4 stuks gigantische olietransportbuizen. Toen dit alles was gedaan moesten wij wachten op een Turkmeense dokter en de douane. Deze moesten aan boord komen en dat duurde weer een uur! Niemand die aktie nam en dan ging ik maar weer vragen of er dan niet gebeld kon worden wat de man dan uiteindelijk wel deed. Toen uiteindelijk de formaliteiten op het schip waren afgerond, mochten we de wagens van het schip rijden. Om 02:00 uur stonden ze buiten geparkeerd bij de douane. En toen begon er een circus dat ik in al die reizen nog nooit heb meegemaakt. We moesten alle vier achter elkaar ongeveer een 25-tal loketten af om overal papieren te laten schrijven, stempels te halen, geld te betalen en noem maar op. Het was een gekloot van de bovenste plank. En bij al die loketten moesten mensen wakker gemaakt worden. Ze kwamen half slaperig overeind, moesten nog wat wakker worden en dan gingen ze aan de slag. Het sloeg helemaal nergens op en wij vielen van slaap ook geregeld om! Om 06:30 uur was dit circus eindelijk ten einde. Toen moest de politie de wagens nog conrtoleren. Uiteindelijk konden we rijden om 07:00 uur. We besloten toen maar direct aan de 500 km naar Ashgabat te beginnen, zonder enige nachtrust. Gas erop. Op weg naar Ashgabat, de hoofdstad van Turkmenistan zagen we constant links van ons de oneindige woestijn, rechts van ons de gehele weg een bergketen dat de grens met IRAN vormt. Het landschap wisselde af met hoge rotsformaties en enorme uitgestrekte vlakten met hier en daar een kudde geiten en verdwaalde dromedarissen. De beesten zagen er soms verschrikkelijk uit met een halve wintervacht nog op. Rond 16:00 uur reden we uiteindelijk Ashgabat binnen. Ik werd direct gespot door een Turkmeense have garen die met een lazer aangaf dat ik 20km te hard reed. De politieagent vroeg $50,00. Ik gaf aan dat ik dat niet bij me had en frommelde een briefje van 20 te voorschijn. Na wat geouwehoer in de wagen met de man gaven we elkaar de hand en hij was meteen een vriend van de Trippers. We zochten het hotel waar we 2 jaar geleden tijdens de trip naar Peking ook hadden gelogeerd. Tijdens dit zoeken werden we weer aangehouden en toen werden we verordonneerd om de wagens te laten wassen. Toen maar weer een wasstraat opgezocht. Tijdens het wassen van de wagens heb ik dit verhaal gedeeltelijk zitten typen. Toen hebben we geprobeerd met Alphons de Tripper contact te zoeken echter de gewone Turkmeen mag niet naar het buitenland bellen. Dus dit mislukte. Wij alle vier onze telefoons worden niet door de Ned. Provider ondersteunt dus we hebben geen contact. We wisten ook niet meer de naam van het Hotel. Wel ongeveer hoe het eruit zag. Een jonge Turkmeen van de wasstraat reed ons voor, op zoek naar dit hotel. En dan rijdend door deze stad vergaap je je aan al die prachtige avenues en dito gebouwen. Zo’n stad heb ik nog nergens in de wereld gezien en hij wordt met het jaar groter en imposanter!! Mijn god wat ziet dat er schitterend uit!! Intussen waren we bij een imposant groot hotel gestopt en ik ben naar binnen gegaan en keek eerst m’n ogen uit. Alles wat in de lobby stond was van marmer en goud! Ongelooflijk wat een pracht en praal. Kosten overnachting voor een 2-persoonskamer €500,00. Nou ik heb daar alleen maar Tripper Alphons gebeld met de vraag hoe dat hotel ook al weer heette. Nou die nam op en dacht dat we met man en muis waren verzopen in de Kaspische zee. Hij was zo blij dat ik aan de lijn was en wij heelhuids aangekomen waren en hij vertelde dat het thuisfront enorm in spanning zat want men had al 3 dagen niets meer van ons vernomen. Ik verontschuldigde me, want wij waren echt 3 dagen van de buitenwereld afgesloten geweest. Ik zit dit nu te typen in het inmiddels gevonden hotel AK Altyn Hotel, tegenover het circus(bedankt Alphons!) We zijn nu een kostbare dag verloren op het reisplan, maar dat willen we de komende 2 dagen weer goed maken, zodat we op tijd in Astrakhan arriveren. Morgenvroeg op en dan begint een 3-daagse ploetertocht dwars door 2 grote woestijnen van Turkmenistan/Uzbekistan en Kazachstan. We hopen op een goede aankomst. Duimen dus nu voor ons!!!!!.