In 38 days from Riethoven to Lake Baikal and back.

REISVERSLAG DAG 16 DASCHOVUZ(Turkmenistan)- NUKUS(Uzbekistan)

1.0 Aantal gereden kilometers op dag: 300 km

2.0 Aantal gereden kilometers totaal: 6473

3.0 Wegen: Redelijke staat

4.0 Weer: Onbewolkt.

5.0 Temperatuur: 30-35C

6.0 Culinair: Hopeloos: geen eten, alleen water,cola, limonade, chips met droog brood!!!!!

Wat een ellende. Nu weer geen eten! Ook het water uit de douches leek wel bruin bier. Dus weer niet gedoucht. Ik loop rond als een vogelverschrikker!! Ook Leo’s broek stond stijf van de suiker. Er was een fles Fanta geëxplodeerd tijdens het rijden en het leek wel of hij in z’n broek had gedaan. Alles plakte van de suiker. De Turkmeen uit Turkmenbashi,met z’n leuke vrouw, werd steeds meer een kompaan. Zijn vrouw haalde de wodka van z’n kamer en die fles maakten we ook leeg. De barman werd verordonneerd ergens anders maar koel bier te gaan halen want dat uit zijn bar was niet te drinken. Frank knapte af en dook het bed in. Peter, Leo en ondergetekende dronken en kletsten nog door tot diep in de nacht. Niets te eten dan maar wat bier erin dachten we. We hebben toch nog wel wat plezier gehad tussen deze uitgeleefde muren. Om 08:00 uur naar het ontbijt, maar we brachten eerst onze koffers naar de wagens. Daar klampte Leo een man aan die geïnteresseerd onze wagens stond te bestuderen. Deze man werkte voor een Fins bedrijf. Hij stond te wachten op een maat van hem en dit werd onze redding. Toen die arriveerde wilde deze man ons wel naar een garage brengen. Dus dan maar geen ontbijt. Na enige tijd door de stad rijden arriveerden we bij een “garage”. De wielen gingen eraf en jawel ijzer op ijzer. Er was geen Toyota-dealer hier in de stad. Dus nu de kunst om deze remblokken te vinden. Het werd aardig spannend, want als er die niet waren, hadden we een ontzettend probleem. Doorrijden was geen optie!!!We hadden ook nog maar een dag in het visum, dus we moesten vandaag Turkmenistan UIT!! GELUKKIG kwamen ze terug met de goede remblokken. Jongen, jongen we hadden nu echt geluk. De monteur had ze al verwisseld terwijl we nog stonden te wachten op Frank, die de kapotte band was gaan laten maken ergens anders. Na de heren ontzettend te hebben bedankt(dollars en klompjes!), hebben ze ons de weg gewezen uit de stad,richting het Oezbeekse Chiva. Daar bij de grens aangekomen, gebeurde wat wij al vermoedden. Ze weigerden ons over de grens te laten, want we moesten via de Konurgensch/Nukus grenspost, zoals in de papieren was opgetekend. Nou dan voel je je wel even goed ge………!! Nu konden we weer 150 kilometer terug rijden en konden we de stad CHIVA wel vergeten. Dit was onmogelijk nog te rijden, door al deze tegenslagen. Het zat ons niet mee. We besloten weer terug te rijden naar de stad Konurgensch, naar de grenspost waar we gisterenavond niet meer doormochten. Om 13:00 uur daar aangekomen, hadden de heren douaniers pauze tot 14:00 uur. Toen maar de tafel en stoelen eruit en aan de soep. Klokslag 14:00 uur ging de grens open en we werden goed geholpen. Het kostte ons totaal 3 uur. Om 17:00 uur reden we Oezbekistan in. Op naar Nukus. Daar aangekomen zochten we het hotel Nukus. We inspecteerden de kamers en gingen zowat over onze nek, zoals de badkamers en de toiletten stonken en eruit zagen. Niet ver hiervandaan vonden we een keurig hotel, met nette kamers en gloednieuwe badkamers. Alleen we moesten allemaal op onze knieën in bad liggen om ons haar te wassen want de sproeikoppen werkten niet. Dat was niet zo erg want we hadden tenminste fatsoenlijke kamers met zuiver water. Nu nog wat eten zoeken en dan morgenvroeg zeer vroeg op, om 05:00 uur voor de zwaarste tocht uit de trip. 600 km dwars door de Oezbeekse/Kazachstaanse woestijn en ditmaal echt door het zand, zoals de kaart voorspeld. Wellicht hoort U ons weer 2 dagen niet want ook hier zullen we denk ik geen telefonisch bereik hebben. Laten we nu eens hopen dat dit deze keer wel goed verloopt. Wellicht tot morgenavond, anders tot later.Houdoe!