In 38 days from Riethoven to Lake Baikal and back.

REISVERSLAG DAG 22 KERTCH(Oekraïne)-SEVASTOPOL(Oekraïne)

1.0 Aantal gereden kilometers op dag: 375 km.

2.0 Aantal gereden kilometers totaal: 9313 km.

3.0 Wegen: Redelijk tot goede wegen.

4.0 Weer: Licht bewolkt.

5.0 Temperatuur: 30-33C

6.0 Culinair: Gisterenavond prima gegeten in het restaurant van het hotel in Kertch:

Diverse gesneden worsten en diverse kazen als voorgerecht. 3 personen hadden een pannetje met kip, groenten en frites en 1 persoon had een steak met champignonsaus en frites. Uiteraard waren er ook een paar Pivo’s aanwezig.

De avond was rustig deze keer, immers de boog kan niet altijd gespannen staan!

Leo had al de hele dag tegen z’n slaap zitten vechten in de bloedhete auto, dus na het diner ging hij direct onder dak: “gesloopt heet dat in vakjargon”. De 3 echte boys gingen nog even langs een openluchtdisco die op de strandboulevard was gelegen. Goede muziek met een potje bier en verder bleef het rustig. We gingen om 23:30 uur terug naar het hotel en doken onder de lakens(meer was niet nodig i.v.m. de warmte). Het is natuurlijk onbegrijpelijk dat vanaf het moment dat wij uit Riethoven zijn weggereden, we elke dag nagenoeg een onbewolkte hemel hebben, met volop zon en temperaturen die constant schommelen rond de 30 graden, terwijl jullie daar in het Brabantse zitten te vernikkelen van de kou. We lezen dat uiteraard in het gastenboek! Niet getreurd overeen goede week brengen we het warme weer mee naar Riethoven! Vandaag hebben we echt een schitterende rit gehad over de Krim. Deze keer geen problemen met de wagens, prachtige uitzichten, geweldige muziek (de radio is weer gemaakt, sinds de reparatie had ik geen muziek meer). Werkelijk mensen , dit was de mooiste rit tot nu toe. Allen je weet nooit wat die dag, als je s’morgens vertrekt, gaat meemaken. Rond 12:00 uur reden we op een weg die liep langs de Zwarte Zeekust. Op een gegeven moment dacht ik, omdat ik een enorm groot strand voor me zag, kom laat ik eens van de weg het strand oprijden. Ik reed het zand in en stopte tijdig, daar ik zag dat het zand nogal fijn korrelig was. We zagen wat geks liggen op het strand. Ik dacht daar ligt een mooie vrouw te zonnen, dus ik liep erop af. Dichter bijgekomen, was het geen vrouw maar echt een kanjer van een dode vis(soort haai). Toen Alphons en ik daar zo bij stonden te kijken, keken we ook een eind verder naar de wagen van Leo en Peter. Die Leo reed steeds verder het strand op en bleef toen steken in het mulle zand. Leo wilde weer iets doen wat natuurlijk, met een beetje kijk op de zaak, natuurlijk niet kon. In de verte zagen we hem uit de wagen gaan, in de wagen gaan , er weer eruit. Tja die zat goed vast. De wagen groef zich steeds dieper in het zand vast. Toen we arriveerden had hij al twee trekkabels uitgerold klaar liggen, maar die waren samen niet lang genoeg. Als ik me nu ook nog in dat mulle zand zou begeven zaten we dadelijk allebei vast en konden we de rest van de dag wel vergeten. Dus ,ongelofelijk, de rijplaten van Toon kwamen er nu toch nog van pas. Zelfs de schop die we bij ons hadden, kon eraan geloven. Leo werkte zich in de naad , het water gutste van zijn kop af. Stap voor stap kwamen we langzaam achteruit, zodat uiteindelijk na een half uur ploeteren de trekkabel bevestigd kan worden. Vol gas trok mijn Yoyota, de Toyota van Leo achteruit, weg uit het mulle zand. Nadat een grote stofwolk was opgetrokken stonden de wagens weer op vaste grond. Aktie Leo kon worden beëindigd met een goede afloop. Snel weer de harde weg op en richting Yalta gereden. Daar aangekomen zijn we het centrum van de stad ingereden. InYalta heeft een historische gebeurtenis plaatsgevonden, zoals U als aandachtige lezer weet. In 1945 hebben hier Roosevelt, Stalin en Churchill een belangrijk verdrag getekend, dat het echte einde van de 2e wereldoorlog betekende. Wat daar ook vastgelegd werd was de verdeling van de machtsblokken in Europa. In de praktijk ontstond in wezen hier de scheidslijn die dwars door Europa zou gaan lopen en wat later het ijzeren gordijn zou gaan heten. We hebben in het oude centrum, dat aan zee ligt, een mooi restaurant opgezocht. Hier hebben we vier lekkere bouabaisse soepen besteld en genuttigd. Daarna werden we opgezocht door twee aangeschoten Russen, die wel wat drank met ons wilden delen. Alphons en Leo(geen chauffeur nu) wilden wel wat proeven. Nou een tweede was niet meer besteed ,zo scherp was de drank, aan de gezichten te zien. Wegwezen dus. Op weg naar Sevastopol, (altijd de grootste Russische marinehaven aan de Zwarte Zee van de Sovjet Unie geweest)sloegen we links af, vlak voor deze stad. In het plaatsje, Balaklava, zou nog een grote ondergrondse onderzeebootopslag en reparatiebasis liggen uit de 2e wereldoorlog , die te bezichtigen zou zijn. Echter we kwamen te laat, de kassa was dicht. Wel zagen we dat deze basis in een berg was aangelegd met een ingang voor deze U-boten en een uitgang op de Zwarte Zee. Zeer vernuftig aangelegd en dus nauwelijks zichtbaar vanuit de lucht. Bombarderen had dus ook geen zin. Was toch even indrukwekkend om te zien. Om19:00 uur reden we Sevastopol binnen. Een mooie stad zo te zien. Meteen een prachtig oud hotel ”Best Western Sevastopol” midden in het centrum genomen met zelfs een beveiligde stalling voor de wagens. Kan niet beter. Prijs €100,00 per 2-persoonskamer. Ook niet duur dus. Het weekend is begonnen hier dus we zullen eens gaan kijken of hier iets te vieren valt. Tot morgen trouwe lezers!