In 38 days from Riethoven to Lake Baikal and back.

REISVERSLAG D. D. 02-06-2013: DAG 17 MORON(MONGOLIE)-ERDENET(MONGOLIE)

1.0 Aantal gereden kilometers op dag: 402 km.

2.0 Aantal totaal gereden kilometers : 8411 km.

3.0 Wegen: Wat een ellende. Ja ik weet het, we roepen het zelf over ons af. Maar van die zand/kiezelpaden kun je na uren hotsen en knotsen in die wagens aardig gaar worden. Om 1 uur , na 5 uur kachelen, met een maximale snelheid van 40 km. p. u. had ik het in ieder geval helemaal gehad. En 3 uur verder,helemaal. Ik slaakte een zucht en riep: “Dit is de laatste keer Mongolië, ik hou het voor gezien”.Ik had zelfs flinke blauwe plekken op m’n armen van de botsingen met het stuur en de passagiers hadden hetzelfde ellendige gevoel als ik en hadden ook nog koppijn van tegen het dak van de auto aanbotsen.

4.0 Weer: Het weer kan gewoon niet beter. Wij zien eigenlijk voor de 16e dag( 1 dag echt bewolkt in Astana) een mooie blauwe lucht, soms afgewisseld met wat wolken. Gewoonweg geweldig Trippersweer.

5.0 Temperatuur: 24 C

We hebben Erdenet bereikt!!

Gisterenavond bestelden we bier in het restaurant van het hotel. Echter dit werd geweigerd omdat op elke 1e van de maand er in Mongolië geen alcohol genuttigd mag worden. Dit is een regeringsbesluit. Dit is voor enkelen van ons een zware straf! Maar de Trippers zijn inventief. Binnen no time was er een V.I.P. –Room geregeld, waar we wel alcohol konden nuttigen. Daar werd ook echt Mongools eten geserveerd. Ik moet zeggen het smaakte voortreffelijk.

( Solyanka-soep- eiersalade- biefreepjes met bami- een soort hamburgers verpakt in deeg en de nodige pittige sauzen).

Om 11:30 uur lagen we in een schoon en goed bed, want de wekker werd weer op 05:30 uur gezet. Na s’morgens betaald te hebben zijn we de wagens gaan aftanken. Ter wijl we daar zo stonden viel ons oog op een erg slappe band van Leon’s auto. Die was lek en verdomme we hadden nog geen kilometer gereden. Zeer snel de band verwisseld (recordtijd 10 Min.) en op weg naar Erdenet. De paden liepen door grote vlakten met aan beiden zijden alleen maar bergen. Dit landschap hield aan tot ongeveer de middag, daarna werd het groener en heuvelachtiger en we zagen meer bomen verschijnen. We genoten weer met volle teugen van de schitterende omgeving..We reden nog steeds op een niveau van ongeveer 1700 meter wat allengs minder hoog werd. Echter de padden die we bereden waren in een erbarmelijke staat. Daar kwam nog bij dat er een nieuwe weg werd aangelegd dus dit betekende, erop er weer af er weer op er weer af. De wagens denderden door kuilen en bergen van steen en zand en het leek wel of elk moment het gehele dashbord naar beneden zou vallen. Op een geven moment na 8 uur onophoudelijk draaien, remmen, gas geven, van links naar rechts geschud worden,etc.,etc.,waren we helemaal gaar!! Geweldig was dan ook het moment dat we 75 km. voor de stad Bulgan asfalt te zien kregen. Onderweg natuurlijk toch even de broodnodige stop gemaakt en terwijl Leon de soep weer liet pruttelen, kwam daar een eenzame motorrijder aanrijden. Het beek een Amerikaan te zijn, Shat heette hij, die zonder enig plan aan het toeren was in Mongolië. Hij was zichtbaar onder de indruk van onze camping en we nodigde hem uit voor het nemen van een koud biertje, dat Elnur en Leo in het koud stromend water van een beekje hadden gelegd. Zichtbaar genietend lieten we hem achter met z’n blik bier en gingen voor de laatste kilometers van de dag. Net toen we de stad Bulgan binnenreden kwamen we enkele Peking-Paris deelnemers tegen. Een eind verder bij een benzinestation was het een drukte van jewelste en Mongolen lieent zich daar volop fotograferen met de prachtige wagens van de ralley Peking-Paris 2013. Er stonden ongeveer 10 equippes, waarvan 1 Belgische en 1 Nederlandse. Een Australisch echtpaar met een oude open Bentley stal de show. De mannen wilden natuurlijk van alles van ons weten, want zij gingen de weg rijden die wij achter de rug hadden. Nou we hebben ze allemaal succes gewenst, want wij weten zeker dat er een heleboel Moron niet halen, zeker niet met zulk soort wagens (te laag aan de grond en komen dus niet door de rivierdoorsteken, rivierbeddingen en gaten in de tracks). Wij zijn weer verder gereden naar de stad Erdenet waar we in Hotel Gold bivakkeren. Terwijl ik dit aan het uitwerken ben zijn Leon,Leo en Orgio met de twee wagens naar een garage gereden. Bij mijn auto werkte het grote licht niet meer en bij Leon z’n auto moeten we na elke 100 km ongeveer 3 liter water in de radiator bijvullen en dat laatste is dus niet goed. Het laatste nieuws is nu dat zijn thermostaat kapot is. Dat kunnen we wel op een bepaalde manier oplossen. Verder hebben we geen problemen gehad vandaag. Morgen een welverdiende rustdag die we echt kunnen gebruiken want we zijn er allemaal aan toe. Tot morgen.